JOFFRE LAKES 2
Vanmorgen na het ontbijt meteen naar Joffre Lakes gereden, want ik moet natuurlijk weer naar boven op deze berg en vandaag verder als ooit tevoren.
Vandaag voor het eerst de nieuwe wandelrugzak in gebruik genomen en met alleen 1 camera en een fles water onderweg gegaan en meteen rechtsaf het pad naar boven genomen en niet eerst bij de lower lake gekeken. Ik werk vandaag van boven naar beneden en heb de camera tot boven in de rugzak gelaten en heb mij geconcentreerd op het wandelen en dat ging gemakkelijker als de vorige keer en dat kwam niet door mijn conditie, maar doordat de klim naar boven een stuk gemakkelijker is geworden vanwege het opvullen van alle gaten tussen de stenen met grond en grind . Het is natuurlijk nog steeds hetzelfde stuk naar boven, maar niet meer zo zwaar als voorheen en waar ik in 2013 bijna drie keer moest opgeven liep ik nu zo door naar middle lake en dan heb je het zwaarste stuk gehad en vanaf daar is het dan nog een stukje klimmen naar de upper lake en het uitzichtpunt aldaar. Daar begint het verhaal van vandaag dus.
De upper lake gehaald en vanaf dit uitzichtpunt ook in 2013 deze foto gemaakt. Toen was ik half dood, maar nu nog fit en sterk en dus gaan we verder als ooit tevoren.
Vanaf het uitzichtpunt loopt er nog een pad verder richting de campground aan de overkant van het meer en dus die genomen
Via een nog echte klim en klauter route aan de overkant van het meer aangekomen en ook eens het uitzicht vanaf deze kant mogen bewonderen.
Verderop ligt de gletscher en het rotsgedeelte daaronder is mijn doel voor vandaag en dus gaan we verder.
Als de gletscher nu zou besluiten naar beneden te komen zou ik een probleempje hebben, want ik sta er nu echt onder.
ook het riviertje die vanonder het andere stuk sneeuw/ijs vandaan komt heb ik gehaald en vanaf nu langzaam weer terug naar het klim en klauter pad. Wel eerst nog een 360 graden filmpje gemaakt van de plek die Josje wilde halen en met een diep gelukkig gevoel weer richting het pad geklommen.
Het kan de adrenaline geweest zijn, maar het klimmen en klauteren ging zo gemakkelijk......
Het is hier zo geweldig mooi bovenop de berg.
Vanuit de upper lake gaat het via dit riviertje omlaag richting middle lake
En zo gaat het riviertje verder omlaag en daal ik mee af naar middle lake over het pad.
Vanaf middle lake kan je de gletscher duidelijk zien iets verder omhoog op de berg. Ik ga nu lekker afdalen en kijken naar de verhitte koppies van iedereen die onderweg is naar boven.
Iets onder middle lake kan je de lower lake al zien liggen en daar gaat het 3,5 km pad dus weer omlaag naar toe.
De death-traps bestaan nog steeds en deze twee stukken aan trappen en steile klimmen vlak achter elkaar zijn nu nog steeds het zwaarste stuk van de Joffre beklimming.
De stenen zijn nauwelijks nog zichtbaar door alle toevoegingen van grond en grind en het pad is nu veel beter beloopbaar geworden.
Veilig beneden aangekomen bij de lower lake en onderweg omlaag veel mensen tegengekomen die onderweg waren naar boven en het is tegenwoordig veel drukker hier als vroeger.
Een zo goed als volle parkeerplaats en het is al voorgekomen dat er langs de weg al parkeerproblemen ontstonden door een te grote aanvoer van dagjesmensen die ook naar boven wilden.
Beneden komt de Joffre Creek uit in de Lilloet River en ga ik door naar de B&B voor een broodje en een droog shirt.
De twee huiskatten zijn altijd in de buurt als er mensen aankomen. Broer en zus en ontzettend lieve katten.
Na de lunch weer een rondje One Mile Lake gewandeld en ook nu was het rustig, net als gisteren. Wel weer een Garter snake gezien in het gras.
De zwaan was er ook nog en kon ik nu beter fotograferen als gisteren.
Weer een beer gezien op dit rondje en dus nummer 17 op de lijst. Aan het einde van de middag nog een rondje op en neer Pemberton gedaan en weer 4 beren gezien.
2 jonge beren in het gras en dan is mamma nooit ver weg.
Daar is ze dus.
Ook het mannetje met oormerk was in de verte zichtbaar in het hoge gras.
Een mooi einde van een geweldige dag. Joffre weer gedaan en 5 beren erbij op de lijst, die nu op 21 staat voor deze reis. En totaal geen spierpijn, wauw!
Verder gaf de Joffre drukte wel iets om over na te gaan denken; Thornton Hatchery door de drukte al afgeschermd en reeds problemen op Joffre door een te grote aanvoer van auto's en mensen. Gaat dit in de toekomst ook op andere plekken voor problemen zorgen? Ook Jos en Rentia kunnen de drukte al niet meer aan in Campbell River en welke plaats gaat volgen?